Existe una persona que mira la vida de manera especial, una persona que alimenta el sabor de la aldea con sus versos, un bardo gaiteiro cuyas notas se elevan al cielo para bailar una muiñeira con el viento, un lunático maravilloso, un filósofo maravillado por la naturaleza, un incansable amante de la vida. De su obra "Aldea Viva" recuperamos hoy, para vosotras, este poema que lleva por título "Lunático". Esperamos que os guste y que os llene de energía positiva.
¡Por fin jueves!
LUNÁTICO
A lúa redonda calma
intensa pálida
olla desde o alto
desde o inmenso espazo
olla e dime algo...
Lúa luz soñada
lúa que ollas
con esa ollada
Lúa feiticeira
báñame nas túas augas
lúa amada
luminosas cálidas
ábreme o teu corazón
de Meiga Galaica!
Chamas ás portas
da miña casa branca
entras e alumas
entras e inundas
de amor e calma
todas as estancias
da miña casa!
Fermoso o deseño dese gaiteiro, desa gaita inscrita na pel da terra galaica, ese gaiteiro que son, esa gaita que toca e toca na noite e na alborada, é a forza, é o vento que resoa nas carballeiras da patria. Ei Galiza nosa, ei Terra dos Meus, e Terra que amamos. Graciñas, Mercedes. Encántame
ResponderEliminar